หนังสือชื่อ ' ตลกสังคม ' เล่มนี้ รวมเรื่องสั้นไว้หลายเรื่อง คุณพ่อได้เขียนให้สำนักพิมพ์ ต่วยตูน นำออกวางตลาดเมื่อปี พ.ศ. 2525 และมีอารมณ์ขันน่าอ่าน จึงขอนำเสนอให้อ่านกันเล่นบางเรื่อง
หากมีผู้สนใจอ่านมากขึ้น จะนำมาให้อ่านอีกหลาย ๆ ตอน)
เรื่องที่ 1 - บันทึกจากถังขยะ
เมื่อเช้านี้เด็กที่บ้านผมวิ่งเลิ่กลั่กมาหาผม ส่งสมุดเล่มเล็ก ๆ เล่มหนึ่งมาให้ แล้วว่า
" คุณครับ ผมพบสมุดเล่มนี้ในถังขยะเมื่อกี้นี้ตอนค้นหาของในถัง ผมอ่านไม่ออกเลยเอามาให้คุณ "
ผมรับสมุดมาจากเขา เป็นสมุดพกขนาดเล็ก ๆ ปกสี่น้ำเงินกะทัดรัด เปิดออกดูผมก็เห็นมีข้อความเขียนด้วยลายมือขยุกขยิก แต่พออ่านออก ข้อความที่บันทึกไว้ค่อนข้างกระท่อนกระแท่น แสดงว่าเจ้าของบีนทึกคงไม่ใช่บุคคลชั้นที่ได้รับการศึกษาอย่างดี แต่พอจะได้เนื้อถ้อยกระทงความ ถึงจะขาด ๆ หาย ๆ อ่านแล้วก็พอสนุก ผมจะถอดข้อความออกมาให้อ่านเล่นกัน ตบแต่งด้วยสะกดการันต์และข้อความเสียใหม่ให้อ่านรู้เรื่อง ดังนี้
" ชีวิตโว้ย ชีวิตกู ซ่าไปมันก็ไม่ดีโว้ย " หน้าแรกเขาเขียนไว้อย่างนี้ วันที่ก็ไม่ได้ลงไว้
พลิกหน้าต่อ ๆ ไป เรียงตามลำดับแต่ละหน้า พอที่จะแกะออกมาได้ว่า
" เงินจาง นางก็จร จำมาจากหลังรถบรรทุก มันเข้าทีดีเหมือนกัน เพราะมันเหมือนกู " หน้าที่สองมีแค่นี้ วันที่ก็ไม่มีอีกเหมือนกัน
" มันทำกูได้ กูก็จะทำกับมันบ้าง ระวังตัวให้ดีนะมึง อีดอก " คำสุดท้ายนี้คงหมายถึงผู้หญิงคนหนึ่ง
" บ้านก็ไม่มีจะอยู่ แล้วกูจะนอนที่ไหนวันนี้ นึกออกแล้ว ไปบ้านไอ้ย้งดีกว่า " ไอ้ย้งนี่ก็คงจะเป็นเพื่อนผู้ชายคนหนึ่ง
" ไอ้ย้งเพื่อนยาก มันยังดีกับกู ให้กูซุกหัวนอน แต่มันให้อยู่ได้สองสามวันเท่านั้น ก็จะต้องขยับขยายต่อไปอีก มันว่ามันก็จน กินแค่สองปากกับเมียมันมากกว่า เมียมันสวยดี แต่ยังไงก็สวยสู้อีดอกของกูไม่ได้ " หน้านี้ยาวหน่อย
" พรุ่งนี้แล้วซีโว้ยจะต้องจรไปอีก ไอ้ย้งมันเตือนแต่เช้า " หน้านี้สั้นแค่นี้ ไม่มีวันที่อีกเหมือนกัน
" ขอยืมเงินไอ้ย้ง มันบอกว่าไม่มี ให้แดกให้นอนสามวันก็ดีแล้ว ยังจะเอาเงินอีก เพื่อนหนอเพื่อน เวลากูจนตรอก อะไรมันก็ทับถมมาที่กู แล้วกูจะไปซุกหัวที่ไหน ฉุดเมียมันเสียเลยดีไหม " ชักจะดุดัน ตอนท้ายหักมุมเอาเฉย ๆ
" ศาลาวัดนี่ก็ดี พอนอนได้ แต่ยุงชุมฉิบหาย ตบกับมันจนหลับไปได้ " ไอ้ที่ตบคงจะเป็นยุง
" เรามันไม่ดีเอง ตอนมีเงินก็ทำซ่า ใช้มันจนหมด แล้วตอนหมดนี่ ไม่เห็นมีไอ้หน้าไหนมันช่วยกู "
" ดักจี้คนดีกว่าว่ะ " หน้านี้สั้น แต่ได้ใจความ
" ใจแข็งไม่พอ เมื่อคืนจะได้เรื่องอยู่แล้ว ดันใจอ่อนคืนมันไปเสียนี่ ผู้หญิงนี่ชนะกูเสียเรื่อย วันนี้ท้องร้องทั้งวัน แดกแต่น้ำ เมื่อคืนไม่น่าคืนมันไปหมด กูมันเซ่อเอง " เป็นสุภาพบุรุษอยู่เหมือนกัน คงเสียดายอยู่
" เออ เมื่อคืนเจอเด็กเข้าอีก มันมีเพียงสิบบาท บอกว่าพ่อให้ออกมาซื้อเหล้า ถ้าไม่ได้เหล้าเข้าไปก็จะโดนพ่อเตะไม่เลี้ยง ก็ต้องคืนมันไปอีก กูหนอกู " คนอย่างนี้ก็มี
" เจ็บใจอีดอกนัก กูเห็นจะต้องฆ่ามันเสียแล้ว หนอย อยู่ด้วยกันมาตั้งสิบ ๆ ปี กูไม่ใช่เหรอที่คอยดูแลมึง ไม่ให้ใครมารังแก พอเงินกูหมด ขอมันก็ไม่ให้ แถมยังไล่กูให้ไปให้พ้น ๆ ที่แท้มันจะมีผัวใหม่ ดีละมึง " หันไปรำพึงถึงความหลัง คงจะเป็นคนคุมผู้หญิงอะไรซักประเภทหนึ่ง แมงดาเสียก็ไม่รู้
" ฆ่ามันไม่ลงโว้ย ไอ้ผัวใหม่มันคุมแจ ไปถึงที่ีทำงานมันก็ยังไปคุม แล้วตัวมันก็โตกว่ากู " นึกว่าจะใจอ่อนฆ่าเมียไม่ลงเพราะสงสาร คงหาโอกาสอยู่เหมือนกัน แต่กลัวผัวใหม่เอาจริง ๆ ก็น่าหรอก
" ไปตายเอาดาบหน้าดีกว่าว่ะ แผ่นดินไม่สิ้นหนทาง " คำทิ้งท้ายอันนี้คงจะคิดขึ้นเอง แปลกดี
บันทึกจบเพียงแค่นี้
หน้าต่อ ๆ ไปว่างเปล่าเอาเฉย ๆ แล้วสมุดเล่มนี้ก็มานอนอยู่ในถังขยะ เจ้าของคงไม่อยากเอาติดตัวไป เรียกว่าทิ้งความหลังไปเลย ผมก็ได้วัตถุดิบมาเขียนให่อ่านกันเล่น ไม่ยังงั้นคงนั่งคิดหาเรื่องจะมาเขียนไม่ออก
เจ้าของบันทึกอยู่ที่ไหน ผมขอขอบคุณครับ !
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น